The rest are just bells and whistles .... nothing else works!!

திருநெடுந்தாண்டக முதல் பத்து பாசுரங்களில் அர்த்த பஞ்சகத்தையும் , அதை தெரிவிக்கும் திருமந்த்ரத்தையும் அனுசந்திக்க உபதேசிக்கிறார்.

அடுத்த பத்து பாசுரங்களில் காதலாலே மயங்கி, ஆற்றாமை விளைந்து, தான் பேச முடியாமல், தாய் வார்த்தையாக பேசுகிறார்.

கடைசி பத்து  .... அதற்கு பின் இவள் நாயகனுடன் கலந்ததை பேசி, மேலும் தோழி கேட்கும் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்கிறாள். பின் கேள்வி ஏதும் இல்லாததால் பழைய ஆற்றாமை பெருகி தூது அனுப்பி, அதுவும் பலிக்காததால், கோபம் அடைந்து ஊடுகிறாள். ஆனால் .....

He is neither able to sustain his anger (unlike Nammazhvar!) nor does his helplessness work. There is nothing thats available now other than .....

நெடியானை அடிநாயேன் நினந்திட்டேனே என்று ஓலமிடுகிறார் .....

பரபக்தி - (1) Nowhere else to go and (2) nothing that I can do as I am filled with sins/karma .. These two makes azhwaar beseech perumal for intervention.  ஆகையால் ஓலம்.

Comparisons to முனியே நான்முகனே  - There Azhwar refers to para and Vibhava forms (கோல வராக). Since Vibhava form itself is too far for Thirumangai azhwar, he refers to Vibhava and Archai in this pasuram (ஆயர் குலமகளுக்கு அரையன் , அலை கடலை கடைந்த அம்மான் , சரம் துரந்து  களைந்து  வென்றான், விண்ணகரம், குடந்தை).

அடிநாயேன்  - Similar to limitlessness of perumal's glories, there is no limit to my lack of qualifications!! Irrespective of the situation, this azhwar always refers to his lowliest state - e.g நாயேன் வந்தடைந்தேன் during surrender. அடிநாயேன் here during enjoyment here.  So why does he debase himself further when he is about to reach perumaal's abode?

Right from day one, Nammazhwar was full of Vairagya - உண்ணும் சோறு etc and so perumal makes him complete thiruvaimozhi with அதனில் பெரிய என் அவா (my bakthi is bigger than the three thathvaas!).  This azhwar starts with highlighting his misdeeds - வென்றியே வேண்டி ). So perumal develops his sense of servitude and makes him end with அடிநாயேன் indicating that it was perumal's grace that redeemed him without any effort or qualification from azhwaar's side. So Azhwaar wishes that it continues for ever (நினைந்திட்டேனே)!!.

அவன் நெடியான் ... நான் அடிநாயேன் !!

Nothing else works!!

Did it work?

He ended previous song with நினைந்திட்டேனே (as perumal was not in person before Azhwar). He starts his final pasuram with direct address to perumal as in  மின்னுமா மழை தவழும் மேகவண்ணா!! ). Perumal comes before Azhwar with his dark form (dark clouds filled with rain as in grace here). All of azhwars suffering and pain is now gone to the point where Azhwar does not even realize he ever suffered!!

So anger, beseeching and other things from Azhwar did not help him. The moment he indicated his helplessness (அடிநாயேன்), he got immediate result. Despite the height of their bakthi, Azhwar(s) depend only on his grace (அருளாய் ).

What about us?

மானவேல் பரகாலன் கலியன்  - The one who destroys bhagavad, bhaagavatha virodhis with his வேல். The one who destroys incorrect interpretations of the vedas and vedanta. The one who destroys கலி with his sword and prabhandhams. The one with the valor to explain vedas with his prabhandham.

பன்னிய  நூல் தமிழ் மாலை - The prabhandham that explains bhagavans swaroopam, Roopam and attributes. The literature that helps subsequent writes of grammar to refer to this to write/explain their work!! The work that can be read by anyone without any restrictions (unlike vedaas).

தொல்லை பழவினை முதலரிய வல்லார் - Those who learn this prabhandham gets the power to destroy their own தொல்லை பழவினை (அநாதி கால பாவ புண்ணியங்கள் ).